ΕΡΓΑΣΙΑ ΣΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΗΣ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣ

 

ΘΕΜΑ: ΟΙ ΛΑΜΠΤΗΡΕΣ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΜΑΣ

 

 

 

 

 

ΓΕΝΙΚΟ ΛΥΚΕΙΟ ΒΑΘΕΩΣ ΑΥΛΙΔΑΣ

ΣΧΟΛΙΚΟ ΕΤΟΣ: 2010-2011

ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ: ΓΙΩΡΓΟ ΣΙΜΙΤΖΗ ΚΑΙ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΤΣΟΥΠΕΗ

 

 


 

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ.. 1

΄ΟΙ ΛΑΜΠΤΗΡΕΣ ΑΠΟ ΠΑΛΙΑ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ.. 2

Η ΛΑΜΠΑ ΤΟΝ 13Ο ΑΙΩΝΑ.. 2

ΑΠΟ ΤΙ ΠΕΡΙΕΧΕΤΑΙ ΜΙΑ ΛΑΜΠΑ.. 3

ΕΝΑ ΗΛΕΚΤΡΙΚΟ ΚΥΚΛΩΜΑ ΛΑΜΠΑΣ  ΜΕ ΜΠΑΤΑΡΙΕΣ ΚΑΙ  ΑΠΟ ΤΙ ΠΕΡΙΕΧΕΤΑΙ 3

 


 

ΟΙ ΛΑΜΠΤΗΡΕΣ ΑΠΟ ΠΑΛΙΑ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ

 

 

Η ΛΑΜΠΑ ΤΟΝ 13Ο ΑΙΩΝΑ

 

Πολλοί χρονικογράφοι του 13ου αιώνα βεβαιώνουν πώς ο Γιέσελε, Γάλλος ραβίνος με σπάνια πολυμάθεια, στην όποια ο βασιλιάς «Άγιος Λουδοβίκος» απέτινε φόρο τιμής, γνώριζε το μυστικό μιας «φωτεινής λάμπας πού άναβε μόνη της>Αυτή ή λάμπα δεν είχε ούτε λάδι ούτε φυτίλι και ο μάγος την έβαζε μερικές φορές στο παράθυρο του τη νύχτα, πράγμα πού παραξένευε ιδιαίτερα τους συγχρόνους του. Μολονότι είχε παρουσιαστεί συχνά στο βασιλιά και στο σύμβουλό του, ο Γιέσελε δεν αποκάλυψε ποτέ το μυστικό της λάμπας του. Ηλεκτρισμός; Πάντα σύμφωνα με τους χρονικογράφους, ο ραβίνος είχε έναν τρόπο πολύ προσωπικό να διώχνει τους ενοχλητικούς που έρχονταν να χτυπήσουν την πόρτα του. Άγγιζε ένα καρφί που είχε στον τοίχο του εργαστηρίου του και αμέσως έβγαινε μια σπίθα πού είχε χρώμα γαλάζιο. Αλίμονο σε όποιον εκείνη ακριβώς τη στιγμή, άγγιζε το σιδερένιο σφυρί πού υπήρχε στην πόρτα. Ο παρείσακτος διπλωνόταν, έπεφτε, ούρλιαζε λες και θα τον κατάπινε η γη και τελικά το έβαζε στα πόδια χωρίς να ζητήσει εξηγήσεις...Μια μέρα, ένα εχθρικό πλήθος, πλησίασε την πόρτα μουρμουρίζοντας και απειλώντας. Κρατιόνταν όλοι από το χέρι νομίζοντας πως έτσι θα αντιστέκονταν στον υποτιθέμενο σεισμό. Ο πιο τολμηρός χτύπησε οργισμένος το σιδερένιο σφυρί της πόρτας.

Ο Γιέσελε άγγιξε το καρφί του. Στη στιγμή οι πολιορκητές έπεσαν ο ένας πάνω στον άλλο και διαλύθηκαν φωνάζοντας λες και κάτι τους έκαιγε. Ήταν σίγουροι πώς είχαν νιώσει τη γη να ανοίγεται κάτω από τα πόδια τους και πως τους είχε καταπιεί μέχρι τα γόνατα χωρίς να καταλάβουν πώς κατάφεραν να ξεφύγουν. Αλλά για τίποτα στον κόσμο δεν ήθελαν να ξαναγυρίσουν στο σπίτι του μάγου να τον ενοχλήσουν. Έτσι ο Γιέσελε βρήκε την ησυχία του, με τον τρόμο που ενέπνεε γύρω του. Το μόνο που μπορούμε να πούμε είναι πώς ο Γιέσελε είχε εφεύρει ή ξανά εφεύρει την ηλεκτρική λάμπα και πως, πατώντας το κουμπί, έστελνε ηλεκτρικές εκκενώσεις στο σιδερένιο χερούλι της πόρτας του σπιτιού του. Είναι αναμφισβήτητο πως ο ραβίνος είχε μυηθεί σε ένα επιστημονικό μυστικό που είχε κρίνει σκόπιμο να μην αποκαλύψει στην ανθρωπότητα του 13ου αιώνα.

 

 

ΑΠΟ ΤΙ ΠΕΡΙΕΧΕΤΑΙ ΜΙΑ ΛΑΜΠΑ

 

 

 

ΕΝΑ ΗΛΕΚΤΡΙΚΟ ΚΥΚΛΩΜΑ ΛΑΜΠΑΣ  ΜΕ ΜΠΑΤΑΡΙΕΣ ΚΑΙ  ΑΠΟ ΤΙ ΠΕΡΙΕΧΕΤΑΙ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Οι μπαταρίες έχουν δύο πόλους που τους ονομάζουμε θετικό και αρνητικό. Τα καλώδια του κυκλώματος συνδέονται στους δύο πόλους της μπαταρίας. Οι μπαταρίες είναι διαθέσιμες σε διάφορες μορφές και διάφορα μεγέθη. Άλλες μπαταρίες είναι πλακέ, άλλες κυλινδρικές, ενώ άλλες έχουν σχήμα κουμπιού. Άλλες έχουν μικρό και άλλες μεσαίο ή μεγάλο μέγεθος. Οι επαναφορτιζόμενες  μπαταρίες είναι πιο ακριβές, αλλά μπορούν να χρησιμοποιηθούν πολλές φορές, αφού φορτιστούν. Επειδή οι μπαταρίες περιέχουν μέταλλα και άλλες χημικές ουσίες, δεν πρέπει να πετιούνται στα σκουπίδια, αλλά να συλλέγονται σε ξεχωριστούς κάδους και να δίνονται για ανακύκλωση. συσκευές συνδέονται η μία μετά την άλλη. Αν αποσυνδέσουμε μία συσκευή, η ροή του ηλεκτρικού ρεύματος διακόπτεται και οι υπόλοιπες συσκευές σταματούν να λειτουργούν. Τη σύνδεση σε σειρά χρησιμοποιούσαν παλιότερα στα λαμπάκια του χριστουγεννιάτικου δένδρου. Τα τελευταία χρόνια όμως δε χρησιμοποιείται ούτε εκεί γιατί, κάθε φορά που «καιγόταν» ένα λαμπάκι, έσβηναν και τα υπόλοιπα. Η δυνατή η ροή των ελεύθερων ηλεκτρονίων, για να έχουμε ηλεκτρικό ρεύμα, απαραίτητη προϋπόθεση είναι η ύπαρξη ενός κλειστού ηλεκτρικού κυκλώματος. Τα βασικά στοιχεία του ηλεκτρικού κυκλώματος είναι: οι αγωγοί, μέσα από τους οποίους ρέει το ηλεκτρικό ρεύμα, η πηγή που αναγκάζει τα ελεύθερα ηλεκτρόνια να κινηθούν, ο διακόπτης με τον οποίο μπορούμε να διακόψουμε τη ροή του ρεύματος, όποτε το επιθυμούμε, και η ηλεκτρική συσκευή.

 

ΛΑΜΠΕΣ ΦΘΟΡΙΣΜΟΥ.

Οι λ. φθορισμού χρησιμοποιούνται σήμερα πάρα πολύ, γιατί πλεονεκτούν σε σχέση με τις λ. πυράκτωσης. Έχουν πολύ μεγάλη απόδοση (50 λούμεν / βατ), τριπλάσια περίπου από τις λ. πυράκτωσης. Εκπέμπουν άρα λίγη θερμότητα και πολύ φως. Έχουν μεγάλη διάρκεια ζωής, 3 μέχρι 4 φορές μεγαλύτερη από τη διάρκεια ζωής των λ. πυράκτωσης .

Από τι αποτελούνται….

Οι λάμπες φθορισμού αποτελούνται από ένα μακρύ γυάλινο κυλινδρικό σωλήνα, ο οποίος περιέχει αργό ή άζωτο με μικρή πίεση και σταγόνα υδραργύρου τα εσωτερικά του τοιχώματα έχουν λεπτό επίχρισμα από φθορίζοντα σώματα (θειούχες ή φθοριούχες ενώσεις ψευδαργύρου, καδμίου ή ασβεστίου). Κατά τη λειτουργία της λ. η σταγόνα υδραργύρου εξαερώνεται και μέσα στην ατμόσφαιρα των ατμών του υδραργύρου γίνεται εκκένωση τόξου και παράγεται υπεριώδης ακτινοβολία. Αυτή πέφτει πάνω στη φθορίζουσα ουσία, τη διεγείρει και έτσι η φθορίζουσα ουσία εκπέμπει φως, το οποίο μοιάζει με το λευκό.

 

 

ΟΙ ΚΥΡΙΟΤΕΡΟΙ ΤΥΠΟΙ ΛΑΜΠΑΣ

. Οι κυριότεροι τύποι λάμπας, οι οποίοι δημιουργήθηκαν από την εποχή που άρχισε να χρησιμοποιείται, είναι οι εξής:

Λάμπες λαδιού. Είναι η πρώτη πηγή τεχνητού φωτός. Λειτουργούσαν με αναρρόφηση ή με πίεση. Η χρήση τους είναι γνωστή από την αρχαιότητα.

Λάμπες πετρελαίου. Χρησιμοποιήθηκαν από τα μέσα του 19ου αι. Αποτελούνται από ένα μικρό δοχείο, μέσα στο οποίο υπάρχει το πετρέλαιο, ένα φιτίλι, του οποίου το κάτω άκρο βρίσκεται μέσα στο πετρέλαιο (το πετρέλαιο ανεβαίνει στο φιτίλι λόγω του τριχοειδούς φαινομένου) και από ένα γυάλινο κύλινδρο που περιβάλλει τη φλόγα.

Λάμπες φωταερίου. Χρησιμοποιήθηκαν πολύ το 19ο αι. και στις αρχές του 20ού, ειδικά στις εγκαταστάσεις του δημοτικού φωτισμού. Η φωτιστική ικανότητα του φωταερίου οφείλεται στους βαρείς υδρογονάνθρακες που περιέχει. Ιδιαίτερος τύπος λάμπας με αέριο είναι η ασετυλίνη, που το φως της είναι πιο λευκό και η φλόγα αντέχει στον άνεμο. Το αέριο που χρησιμοποιείται, δηλ. το ακετυλένιο, λαμβάνεται κατά την αντίδραση ανθρακασβεστίου με νερό, η οποία γίνεται σε δοχείο ενσωματωμένο στη λ. Η λ. αυτή χρησιμοποιήθηκε πολύ στα ορυχεία, αλλά εγκαταλείφτηκε γιατί προκαλούσε εκρήξεις των αερίων.

Λάμπες ηλεκτρικές. Από τότε που χρησιμοποιήθηκαν οι ηλεκτρικές λ., κατά το τέλος του περασμένου αιώνα, αντικατέστησαν όλους τους άλλους τύπους, εκτός από ειδικές περιπτώσεις. Οι κυριότεροι τύποι των ηλεκτρικών λ. είναι οι εξής:

Λάμπες πυράκτωσης. Εφευρέθηκαν από τον Έντισον το 1879. Αποτελούνται από ένα λεπτό σύρμα από δύστηκτο μέταλλο (αρχικά χρησιμοποιήθηκε ο άνθρακας, αλλά αντικαταστάθηκε αργότερα), το οποίο περιβάλλεται από γυάλινο περίβλημα, από το οποίο αφαιρείται ο αέρας ή γεμίζεται με αδρανές αέριο (ήλιο, αργό ή κρυπτό) .

 

 

 

ΛΑΜΠΑ ΠΥΡΑΚΤΩΣΗΣ

 

Μία σημαντική εφεύρεση: η λάμπα πυράκτωσης .Η πρώτη λάμπα πυράκτωσης φώτιζε το εργαστήριο του Αμερικανού εφευρέτη Thomas Edison από τις 19 ώς τις 21 Οκτωβρίου του 1879. Τις λάμπες και τα λαμπάκια πυράκτωσης τα χρησιμοποιούμε και σήμερα. Η κατασκευή τους έχει βελτιωθεί, δε διαφέρουν όμως σημαντικά από τη λάμπα που κατασκεύασε ο Edison. Το ηλεκτρικό ρεύμα περνά από το πολύ λεπτό συρματάκι της λάμπας, το οποίο θερμαίνεται ,πυρακτώνεται και φωτίζει. Όταν η λάμπα είναι αναμμένη, η θερμοκρασία στο συρματάκι είναι πολύ υψηλή. Γι’ αυτό το συρματάκι κατασκευάζεται από βολφράμιο, ένα μέταλλο που λιώνει στους 3400 οC. Για να μην καίγεται το συρματάκι, δεν υπάρχει αέρας μέσα στη λάμπα αλλά αέρια με τα οποία δεν είναι δυνατή η καύση. Σήμερα χρησιμοποιούμε και διάφορους άλλους, πιο σύγχρονους τύπους λαμπτήρων. Σε χώρους όμως στους οποίους επιθυμούμε «θερμό» φωτισμό ή σε χώρους στους οποίους ανάβουμε και σβήνουμε συχνά τα φώτα, οι λαμπτήρες πυράκτωσης εξακολουθούν να αποτελούν την πιο συνηθισμένη επιλογή. Λαμπτήρες πυράκτωσης χρησιμοποιούνται επίσης στις περισσότερες φωτεινές πηγές, που λειτουργούν με ενέργεια από μπαταρίες.

 

 

 

ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΛΑΜΠΕΣ ΣΗΜΑΝΤΙΚΕΣ  ΣΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ

 

 

Λάμπες ηλεκτροφωταύγειας. Αποτελούνται από μία γυάλινη βάση, πάνω στην οποία υπάρχει ένα ηλεκτρόδιο που αποτελείται από ένα έλασμα οξειδίου του τιτανίου ή του ψευδαργύρου. Πάνω απ` αυτό υπάρχει ένα δεύτερο ηλεκτρόδιο, που αποτελείται από φθορίζουσες ουσίες ενσωματωμένες με διηλεκτρικό και επιμεταλλωμένες απ` έξω. Η φωτεινή απόδοσή τους είναι πολύ μικρή (περίπου 10 λούμεν / βατ), γι` αυτό και προορίζονται για ειδικούς φωτισμούς. Χρησιμοποιούνται επίσης για πλάκες ρολογιών, φωτεινά γράμματα κ.λ.π.

Λάμπες υπέρυθρων ακτινών. Ανήκουν στις λάμπες μη ορατής ακτινοβολίας. Εκπέμπουν ηλεκτρομαγνητικά κύματα, με μήκος κύματος 1,1 - 1,2 μικρά. Χρησιμοποιούνται για αποξήρανση και για γρήγορη και έντονη θέρμανση (π.χ. φαγητό κρέατος μαγειρεύεται μέσα σε λίγα λεπτά).

Λάμπες προβολής κινηματογραφικών ταινιών. Είναι λάμπες πυράκτωσης κατασκευασμένες έτσι ώστε να δίνουν υψηλή φωτεινή ροή.

Λάμπες (φλας) φωτογραφίας. Είναι λεπτά φύλλα ή νήματα από αλουμίνιο, με πρόσμειξη 8% μαγνησίου, κλεισμένα σε γυάλινες αμπούλες που περιέχουν οξυγόνο. Φέρουν επίσης ηλεκτρική διάταξη, με την οποία συγχρονίζεται η καύση με το άνοιγμα του διαφράγματος της φωτογραφικής μηχανής. Η λάμψη προέρχεται από την καύση του αλουμινίου με το οξυγόνο.

 

 

ΟΦΕΛΗ ΛΑΜΠΤΗΡΕΣ ΕΞΟΙΚΟΝΟΜΗΣΗΣ  ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ

 

 

ΒΡΑΒΕΥΜΕΝΕΣ ΛΑΜΠΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΧΡΗΣΙΜΟΤΗΤΑ ΤΟΥΣ

 

 

 

 

Λάμπες βολταϊκού τόξου. Το φως στο βολταϊκό τόξο προέρχεται από ένα τόξο που σχηματίζεται ανάμεσα σε δύο ηλεκτρόδια από άνθρακα, σε σχήμα ράβδων, τα οποία συνδέονται με πηγή ηλεκτρικού ρεύματος. Όταν φέρουμε τις δύο ράβδους σε επαφή, τότε απ` αυτές διέρχεται ηλεκτρικό ρεύμα και διαπυρώνονται στα σημεία επαφής. Αν έπειτα τις απομακρύνουμε λίγο, τότε το ρεύμα εξακολουθεί να περνά και ανάμεσα στις δύο ράβδους σχηματίζεται τόξο που εκπέμπει λευκό φως. Χρησιμοποιούνται στους προβολείς του κινηματογράφου, αν και τείνουν να αντικατασταθούν από λάμπες με αλογόνα στοιχεία.

Λάμπες αίγλης. Χρησιμοποιούνται ως ασθενείς φωτεινές πηγές, ως λυχνίες που δείχνουν τη λειτουργία διάφορων ηλεκτρικών πηγών, ως σταθεροποιητές τάσης κ.λπ. Η χρήση τους διαδόθηκε το 1983.

Έχουν το σχήμα που έχουν οι συνηθισμένες λ. φωτισμού, με τη διαφορά ότι αντί για νήμα πυράκτωσης έχουν δύο κατάλληλα ελικοειδή ηλεκτρόδια, που το ένα βρίσκεται πολύ κοντά στο άλλο, χωρίς όμως να ακουμπούν. Μέσα στην αμπούλα βάζουμε ευγενές αέριο με χαμηλή πίεση. Όταν τα ηλεκτρόδια είναι κατάλληλα (π.χ. σίδηρος με επικάλυψη βαρίου), μπορούν να λειτουργήσουν με τη συνηθισμένη τάση και με ασήμαντη κατανάλωση ισχύος.

Με μία λ. αίγλης μπορούμε εύκολα να διαπιστώσουμε αν σ` ένα κύκλωμα υπάρχει συνεχές ή εναλλασσόμενο ρεύμα.